Nr. 6325173
Compleet skelet van een Wolharige Mammoet - Mammuthus primigenius – 5,5 meter lang – 3,2 meter hoog
Nr. 6325173
Compleet skelet van een Wolharige Mammoet - Mammuthus primigenius – 5,5 meter lang – 3,2 meter hoog
Verschillende soorten mammoets hebben bestaan. De Wolharige Mammoet is de meest bekende in zijn soort en leefde al 600,000 jaar geleden tijdens het Pleistoceen. De botten van dit skelet zijn ongeveer 30,000 tot 50,000 jaar oud.
De Wolharige Mammoet paste zich aan het koude klimaat aan en had daarom kleine oren die niet snel konden bevriezen en een dikke vacht die soms wel tot de grond reikte. Uit onderzoek blijkt dat de Wolharige Mammoet ongeveer 35 jaar oud werd, anders dan de hedendaagse olifant, die gemakkelijk 50 jaar of ouder kan worden.
De slagtanden van de mammoet bleven tijdens zijn hele leven doorgroeien. De slagtanden van de mannelijke mammoet konden maar liefst 4 meter lang worden. Door middel van de slagtanden kan de leeftijd worden bepaald, maar ook of het een goed jaar was voor de grassen en vegetatie. De slagtanden bestaan voornamelijk uit groeiringen, net als bij een boom. De mammoet is ongeveer even groot als de moderne olifant.
Op de meeste prints en schilderijen wordt de mammoet afgebeeld in een sneeuwstorm of in een besneeuwd landschap. Men spreekt meestal over de toendra van de mammoet, wat eerder berust op fabels dan op feiten. Mammoets leefden namelijk op mammoetsteppe. The mammoet at ongeveer 180 kilo gras, wat betekent dat hij niet slechts in de sneeuw kan hebben geleefd. Het moeilijk te verteren gras werd door de mammoet gemalen met behulp van zijn grote tanden. Een mammoet verloor drie keer tijdens zijn leven zijn tanden, die vervolgens weer aangroeiden. Wanneer de tanden sleten, en de mammoet hierdoor niet meer het gras kon malen, kon dit het dier fataal worden.
De mammoet leefde in bijna alle delen van Europa. De dieren trokken zich ongeveer 140,000 jaar geleden terug door het opwarmen van de aarde. De laatste mammoet ging slechts 4,000 jaar geleden dood in Noord-Siberië.
Tijdens de ijstijd was de hedendaagse Noordzee een oppervlakte die boven de zeespiegel lag. De zeespiegel was toentertijd ongeveer 150 meter lager dan vandaag de dag, omdat veel water was opgeslagen in de grote ijskappen. De zee tussen Nederland en Engeland was in het Pleistoceen een oversteek voor mammoets, herten, neushoorns, leeuwen, rendieren, paarden etc. Dit deel werd de mammoetsteppe genoemd. Toen het ijs begon te smelten, belandden de botten op de bodem. Dit is waarom de Noordzee ook wel de grootste mammoetbegraafplaats ter wereld wordt genoemd.
Vissers vinden regelmatig fossielen wanneer zij hun netten ophalen uit de Noordzee. De nieuwe visserij-technologie zal dit echter voorkomen in de toekomst en zal de sleepboten overbodig maken. Het is bijna onmogelijk om een compleet mammoetskelet te vinden. Talloze zoogdieren leefden daar, en het uitzoeken welk deel bij welk dier hoort, een stier of een koe, is een moeilijke puzzel.
Omdat de botten duizenden jaren in zout water hebben gelegen, zijn zij bedekt met zoutkristallen. Alle fossielen van dit skelet hebben in zoet water gelegen om te ontzilten, langzaam te drogen en vervolgens bedekt met een laag lijm voor de beste conservering.
Een mammoetskelet heeft ongeveer 270 botten. Bijna elk bot is origineel. Niet eens 10% is hersteld met plastic. In een boekdeel kun je foto’s van het proces zien, zodat je weet wat hersteld is.
Het volledige proces van verzamelen, restaureren en bewerken duurt ongeveer 10 jaar. Het skelet steunt hierbij op een frame, zodat de botten niet beschadigd raken. Het skelet is ongeveer 3,2 meter hoog en 5,5 meter lang. Het is een waanzinnig, mooi, compleet en enorm object. Een werkelijk uniek museumstuk. De mammoet is gemonteerd in een lopende pose. Alles is anatomisch correct weergegeven. Een groot aantal connaisseurs hebben hem gezien en waren erg enthousiast.
Dit object was te vinden in
Zo koop je op Catawiki
1. Ontdek iets bijzonders
2. Plaats het hoogste bod
3. Veilig betalen